Wennen aan Afrika

Nu zit ik ruim een week in Haydom Lutheran Hospital, maar ik heb al zoveel meegemaakt! Eigenlijk is het teveel om op te noemen. Van bizarre ziektes bij patiënten tot familie die het werk van de verpleging grotendeels doet (en moet doen). Van het tempo waarop de Tanzanianen lopen (zo langzaam dat ik voor mijn gevoel achteruit moet lopen) tot het eindeloze geduld dat de mensen hier hebben. Ook als mensen ernstig ziek zijn, zullen ze zonder klagen een half uur wachten op een dokter, of een test, of wat er dan ook nodig is. Om het samen te vatten: ik heb me verbaasd over en moeten wennen aan de cultuur van Afrika, met al haar mooie en minder mooie kanten. En ik verwacht dat dit proces zich mijn hele verblijf nog door zal zetten. 

Afgelopen week hebben we Suzanne's verjaardag gevierd met een etentje bij de Two Sisters, een zaakje wat gerund wordt door een oudere vrouw die ook verpleegkundige is in ons ziekenhuis en wat fungeert als supermarkt en restaurant. We hebben hier heerlijk gekruide kip gegeten, geserveerd met rijst en groenten. Het eten in Tanzania is beter dan ik van tevoren had verwacht. We krijgen bij het guesthouse van het ziekenhuis 's ochtends scones (witte bolletjes) en cake (zelfgemaakt brood van tarwemeel) met als beleg keuze jam of suiker. Iedere ochtend zijn er bananen en soms zijn er ook avocado's of tomaten. Lunch en avondeten is warm en bestaat vaak uit witte rijst, saus met vlees en een donkergroene groente die een beetje lijkt op kool en smaakt naar spinazie (het blijkt sukuma wiki te heten). Daarnaast zijn er ook wat typisch Tanzaniaanse gerechten, zoals chipsi mayai (een bakplaat met ei en schijfjes aardappel), een soort aardappelpurree gemaakt van maismeel (ugali) die met de handen gegeten wordt en dan in de saus gedoopt wordt of de meer vloeibare versie die ongeveer smaakt als rijstepap (uji). Ons guesthouse is echter wat aangepast op onze westerse smaak en serveert ook pizza, spaghetti, lasagna en nasi. De meeste locals eten vooral veel rijst en vlees, groenten worden als minder belangrijk gezien en we moeten hier ook in het guesthouse regelmatig naar vragen. Gisteren heb ik, samen met een aantal Nederlanders en Noren, bij een dorp wat aan het Lake Basutu ligt verse kabeljauw gegeten, dat was heerlijk! Dat was de eerste keer dat ik hier vis heb gegeten, er wordt vooral heel veel rundvlees gegeten in het guesthouse. 

Vrijdagavond zijn we met 3 blanke vrouwen, 1 blanke man en 1 lokale arts naar een club in het dorp geweest. We waren benieuwd naar hoe de sfeer hier zou zijn en natuurlijk ook naar de danskunsten van de locals. Er werd inderdaad goed gedanst, maar er waren weinig vrouwen waardoor wij als blanke vrouwen te veel aandacht kregen en de mannen soms letterlijk van ons af moesten slaan. Tijdens de avond merkte ik dat mijn telefoon gestolen was, omdat ik regelmatig checkte of deze nog in mijn tasje zat. Vervolgens begon een hele zoektocht naar mijn telefoon, waarbij de locals erg behulpzaam waren. Door een slimme actie waarbij we wat geld beloofd hadden aan de persoon die ons de telefoon terug zou brengen en doordat mijn Samsung S7 hier zo zeldzaam is dat hij niet doorverkocht kan worden, heb ik een dag later mijn telefoon weer via-via terug gekregen! Heel veel geluk gehad dus! 

Zo beleef je nog eens wat! Vandaag ben ik naar een lokale kerk geweest, waar de dienst volledig in het Swahili was, maar ik door een buurman gelukkig wel doorhad wat de tekst voor de preek was. Verder zijn er hier twee kerkdiensten, één om 7 uur 's ochtends (wat ik toch echt te vroeg vond voor in het weekend) en één om 10 uur. Toen ik om kwart voor 10 bij de kerk aankwam, was de dienst die om 7 uur begonnen was nog bezig. Er wordt veel tijd genomen voor het zingen van liederen, waarbij er ook een koortje is wat 3-stemmig zingt. Ook wordt veel gebruik gemaakt van vaste teksten, waarbij de dominee eerst iets zingt en de gemeente vervolgens het antwoord zingt. Op het eind van de dienst loopt de hele gemeente achter de dominee aan naar buiten en verzamelt zich in een grote kring om de deur van de kerk. Vervolgens vindt er een veiling plaats, waarbij door gemeenteleden meegebrachte voedingswaren of kledingstukken worden geveild ten bate van de kerk. Een mooi concept vind ik dat.

Morgen ga ik weer aan het werk in het ziekenhuis. Ik heb er zin in! 

PS: Bedankt voor de reacties op mijn eerste bericht! Leuk om te merken dat mijn blog gelezen wordt.